باغبانی خدمت گل می کنی

رنج خارش راتحمل می کنی

زخم دست باغبان راکس ندید

خون دل خوردو چنین گل پرورید

قلم را بر روی کاغذ می غلطانم و باز هم می نویسم .

می نویسم به یاد آن باغبانان بوستان تعلیم و تربیت که گل های زیبای زندگی را با آب معرفت ، آفتاب محبت و هوای ناب صداقت شاداب نگه داشتند .

می نویسم به یاد آن گل های بی خار بستان وجود و آن ناخدایان با خدای زورق تعلیم و تربیت که مانند دریا خروشیدند و از غرش خویش بس درّ ها و گوهر ها پرورانیدند .

می نویسم به یاد آن معلمان عزیزی که با میم مهر و محبتشان ، با عین عدالتشان ، با لام لطافتشان و با میم مجاهدت و مروتشان ، نور علم و ایمان و خداشناسی را در دل آینده سازان این مرز و بوم شعله ور ساختند .

آری می نویسم به یاد آن شمع های فروزان بزم هستی به آن حدیث عاشقان و مایه ی هستی به آن اسطوره های صفا ، به آن تندیس های محبت و عشق و به آن چهره های پر نوری که اکنون پس از سالها تلاش و ایثار و جانفشانی گرد سپیدی بر چهره های ماندگار و مهربان آنان خودنمایی می کند . آری چه می شود کرد که رسم طبیعت چنین است و چنان خواهد بود !

ولی عزیزانم به خودتان ببالید چون شما همیشه جاودانید شما همیشه والایید و همیشه در دلها خانه دارید . کافی است که برای اثبات آن شب هنگام به آسمان ها بنگرید تا به عظمت یک عمر تلاش بی وقفه و صادقانه ی خودتان پی ببرید !

آری ستارگانی که شب هنگام در آسمان پاکی ها چشمک می زنند محصول یک عمر ستاره پردازی شما بزرگوارانند که با جانفشانی های خود آن ها را چه زیبا جلا دادید پرداخت نمودید و رنگ طلایی زدید و به آسمان پاک زندگی رهنمون ساختید .

عزیزانم ، وجودتان سالم و پرزمهر و نگاهتان پرزنور و گامهای راسختان در وادی عشق و صداقت و راستی ، همیشه مستدام باد .

یاد تمامی عزیزانیکه همچون آفتاب بر ما تابیدند و به ما روشنایی و زندگی بخشیدند را گرامی می دارم و بر دستان پرزمهرشان با افتخار تمام بوسه می زنم و به آنهایی که از این دنیای فانی رخت بربسته و به دیار باقی شتافته اندعلو درجات را برای شادی روح پرفتوحشان از درگاه ایزد منان مسئلت می نمایم .

ولی همیشه بر این باور بوده و خواهم بودکه  :

      نقش معلم در دلهاست       

 دگـری جـای او نـمـی گیـرد

آنکه دلها به عشق او زنده ست

در دل عـــاشـــقـــان نــمــی مــیــرد

تا فرصتی دیگر بدرود !